Zo Krijg ik mijn Baby in Slaap op Holistische Wijze

Ik krijg best veel vragen over het moederschap en natuurlijk opvoeden. Vandaar dat ik dacht laat ik een blog schrijven over 1 van de belangrijkste dingen voor een gezin.

Hoe krijg je je baby in slaap?

Voordat ik verder ga wil ik even aangeven dat ik geen expert of arts ben en dat ik puur schrijf over mijn eigen bevindingen. Ik ben iemand die altijd heel veel experimenteert omdat ik erin geloof dat iedereen anders is en iedereen een unieke eigen aanpak nodig heeft. Ik deel hier mijn inzichten en het is aan jou om te kijken of dit ook voor jou en in dit geval je baby geldt of niet.

Goed terug naar het onderwerp slaap. Ik denk dat dit één van de meest gezochten vraag is op Google.

Elke ouder wil graag dat zijn kindje goed slaapt, omdat het gezond is, maar uiteraard ook omdat het belangrijk is om als ouder goed te kunnen slapen.

Wij hebben een behoorlijke uitdaging gehad met hem in slaap brengen overdag. We hadden de mazzel dat hij in de avond altijd goed geslapen heeft. Maar overdag was hij super alert. Ik gok ook omdat hij via de keizersnee is geboren en niet zelf heeft aangegeven dat hij klaar was om te komen. Onderzoek geeft aan dat die kinderen vaak alerter door het leven gaan. Eigenlijk was dit vanaf dag 1 zichtbaar. Gelukkig heb ik veel onderzoek naar verschillende slaapmethodes gedaan en hebben we nu een methode gevonden die voor ons allemaal heel fijn is. Hij slaapt nu weer goed en is een stuk gezelliger!

De tips die ik deel werken uiteraard ook voor baby’s die in de nacht wat meer moeite hebben om te slapen.

Voor degene die het niet weten, mijn zoontje is dus gehaald met een keizersnee omdat hij de hele zwangerschap in stuit heeft gelegen. Mijn intuïtie vertelde mij dat dit niet voor niks was en daarom heb ik gekozen om een keizersnee te doen i.p.v. een natuurlijke bevalling. Ik kan nog een heel blog schrijven over de voordelen van een natuurlijke bevalling tegenover een keizersnee, maar gelukkig heb ik goed geluisterd naar mijn intuïtie, want hij zat met zijn beentje knel waardoor een natuurlijke bevalling hoogstwaarschijnlijk alsnog in een keizersnee was geëindigd alleen dan met heel erg veel spoed en mogelijk problemen tijdens de bevalling.

Ik ben blij dat ik ten alle tijden naar mijn onderbuikgevoel luister ongeacht wat iemand ook zegt. En dat is precies wat ik wil meegeven aan alle worstelende moeders die proberen alle ballen hoog te houden en wanhopig opzoek zijn naar het juiste. Probeer altijd naar je gevoel te luisteren, because mama know’s best! 😉

Het is altijd makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk. Ook ik trap nog vaak in de valkuil om dingen te doen omdat er gezegd wordt dat die methode het beste is. Zo ook met het slapen. Er wordt gezegd dat kindjes heel erg baat hebben met rust, regelmaat en ritme. En ik geloof dit voor 100% alleen wat er mis is gegaan toen ik dat probeerde toe te passen, was dat ik het ritme ging bepalen voor hem.

Ik had allerlei boeken gekocht over slaapritme en wat dan het beste schema zou zijn.

Wat je vaak ziet is het eet, speel, slaap schema. Al snel merkte ik dat dit hier totaal niet goed opging. Hij vindt het juist fijn om te eten voor het slapen gaan. En als ik dan logisch nadenk, vind ik het zelf ook fijn om na het eten te rusten. Want het moment dat je lichaam eten moet gaan verteren en verwerken, heeft rust een positieve invloed hierop. Zo kan alle energie naar de vertering gaan i.p.v. naar je activiteit. Het is ook niet voor niets dat je vaak moe wordt na het eten. Gelukkig had ik dit concept snel door en aangepast bij hem.

Toch merkte ik dat hij het heel lastig vond om in slaap te vallen overdag. Aan het begin ging het nog wel, maar uiteindelijk bij de 3,5 maand kwam de beruchte 4 maanden slaapregressie om de hoek kijken. Hij weigerde nog te gaan slapen en het moment dat we hem al op zijn rug legde begon het gillen. Paniek in zijn ogen en tranen met tuiten. Dit kon niet de manier zijn om hem in slaap te krijgen!

Er wordt vaak geadviseerd dat het belangrijk is dat je kindje tegen de 4 maanden zelf leert in slaap te vallen zonder hulp van de ouders. Maar juist met deze leeftijd hebben kinderen het lastiger omdat ze doorkrijgen dat ze niet 1 zijn met mama, maar een eigen individu. Hierdoor zie je dat ze vaak gestrest zijn als ze alleen gelaten worden. Ze kunnen ook meer last van verlatingsangst hebben. Eigenlijk in mijn ogen dus helemaal geen goed moment om te oefenen om je kindje alleen te laten inslapen. Het is juist belangrijk dat ze zelfvertrouwen krijgen en dat slapen niet eng is.

Ik probeerde van alles uit, met de fles in bed hopen dat hij in slaap viel, urenlang ernaast blijven staan en over zijn hoofdje aaien en hem proberen niet te snel uit bed te halen als hij moest huilen maar hem troosten door naast hem te staan en hem zachtjes toe te spreken. Ook heb ik geprobeerd om hem in slaap te wiegen en sssst te zeggen en hem half slapend weg te leggen, met als gevolg een enorme huilbui als je hem weer te vroeg neerlegde.

Er moest toch een betere methode zijn?

Toen las ik een blog over natuurlijk moederschap en je kindje hetzelfde behandelen als je zelf behandeld wilt worden. Hmm klinkt logisch toch?

In deze blog stond beschreven dat het belangrijk is om je kindje zelfvertrouwen te geven dat het alleen kan slapen zonder dat hem of haar iets gebeurt. Het eerste wat je kan doen is troosten. Laat je baby nooit huilen zonder het te troosten. De vertrouwensband zal hierdoor minder worden omdat je baby zijn behoefte niet vervuld wordt. Een baby zal nooit zonder reden huilen namelijk. Net zoals een volwassen persoon niet zou huilen zomaar. Er zit altijd wat achter. En als een volwassen persoon huilt, dan zeg je ook niet tegen die persoon, je moet het zelf maar oplossen als je klaar bent met huilen dan ben ik er weer voor je. Als je iemand ziet huilen waar je van houdt dan is een natuurlijke reactie om die persoon te troosten toch?

Dus lekker dicht tegen je aan, wiegen, zingen, lieve woordjes zeggen en vergeet vooral niet te benoemen wat je ziet zodat je kindje zich gehoord voelt. Denk aan zinnen als ‘ik zie dat je heel erg verdrietig bent, het is niet leuk he om alleen te slapen, mama blijft bij jou en laat jou nu niet alleen’. Ook als je kindje boos is kan je dit benoemen. ‘Ik zie dat je boos bent, dat snap ik, je wilt niet alleen zijn he, mama blijft bij jou’.

Het is belangrijk dat kindjes gezien worden en ondersteund worden bij hun grote emoties. Zo leren ze dat boos zijn en verdrietig zijn bij het leven hoort. Als Novi boos is en ik kan hem niet direct troosten dan vertel ik hem dingen die mij helpen als ik boos ben. En gaan we die dingen af. Denk aan bijv. even in bad, een ontspannend muziekje aan, misschien even een filmpje kijken voor afleiding.

Er zit vast iets tussen waardoor je kindje zich beter gaat voelen en leert omgaan met de emotie. Nogmaals ik ben geen expert, maar dit klinkt voor mij logisch om te doen en ik merk aan Novi dat als ik dingen benoem hij direct een stuk minder boos of verdrietig wordt. Ik zeg ook geen dingen als stil maar, of je hoeft niet te huilen etc. Want op die manier geef je onbewust aan dat je kindje die emoties niet mag hebben.

Terug naar het slaapgedeelte. Ik ging mezelf verplaatsen in de situatie en wat ik nodig zou hebben als ik het spannend vind om in slaap te vallen en als ik niet lekker in mijn vel zit. Het eerste wat in mij opkwam is dat ik het dan niet fijn vind om alleen in bed te liggen. Dan voel ik me nog kwetsbaarder en eenzamer. Tuurlijk kan ik alleen slapen, ik ga best vaak alleen naar een hotel, maar als ik thuis ben dan vind ik het toch het fijnste als ik samen met Bas mijn man naar bed ga en lekker tegen hem aan kan liggen.

Dus dit is wat ik ben gaan doen. Samen in het grote bed waarin ik hem tegen me aan trok en zijn handje vasthield. Ik merkte het moment dat ik dat deed hij niet meer ging huilen als ik hem in bed legde. Je kan er van alles van vinden zoals ‘dan leert hij alleen nog in het grote bed te slapen of vul maar wat in’, maar ik merkte dat hij totaal niet meer gestrest was en ik ook niet. Geen huilpartijen meer, geen boosheid en frustratie meer. Geen naar gevoel in mijn buik omdat ik mijn kindje zo zag huilen en worstelen.

Daarnaast nam ik echt de tijd om hem neer te leggen. Minimaal 30 minuten om hem in slaap te krijgen. En zonder verwachtingen. Lukte het niet dan probeerde ik het na een half uurtje of uurtje opnieuw.

Soms als hij heel moe was dan had hij een beetje een semi huiltje omdat hij anders niet goed in slaap kon komen. Ondertussen is dit helemaal verdwenen 🙂

Ik merkte al snel dat deze aanpak fantastisch werkte! Met de dag zag ik hem meer zelfverzekerdheid krijgen en viel hij ook steeds sneller in slaap. Ook merkte ik dat hij als hij wakker werd veel minder in paniek wakker werd. Hij werd rustig wakker en tegenwoordig is hij soms gewoon lekker aan het spelen op zijn gemak zonder dat hij direct huilt om hem op te halen.

Ik ben met deze aanpak begonnen toen hij 4 maanden was en nu is hij net 5 maanden oud. Hij kan ondertussen zelf in slaap vallen zonder te huilen. We liggen nog heel even samen met hem en als we weglopen dan blijft hij rustig en valt na 10 minuten in slaap. Ik had nooit verwacht dat het zo goed zou gaan en dat het zo duidelijk zichtbaar zou zijn bij hem dat hij veel meer op zijn gemak is.

Elk kindje is natuurlijk hier anders in, maar uiteindelijk willen we allemaal hetzelfde. We willen voelen dat we geliefd zijn, dat we gesteund worden en dat we gezien worden. Door deze methode worden al deze aspecten aangetikt.

En als ik de onderzoeken mag geloven, krijg je op deze manier juist een stuk zelfstandiger kindje uiteindelijk, omdat hij zelfverzekerd door het leven gaat.

Ik hoop dat ik je met deze blog wat inzichten heb kunnen geven over de behoefte van een baby. Ik zou zeggen, test het uit, geef het de tijd en blijf oefenen en zoeken naar de methode die past bij jou en je gezin!